Dutch

Noun

blauwe plek f ‎(plural blauwe plekken, diminutive blauw plekje n)

1. A bruise where the initially reddened skin turns bluish or purplish

   Hij kreeg zo'n deerlijke dracht stokslagen dat zijn billen kort nadien bezaaid waren met blauwe plekken

   He got such a caning that his buttocks were covered in blacks and blues shortly afterward

Related terms

• blauw oog n
• bont en blauw (black and blue)