Definify.com
Definition 2025
canonicus
canonicus
Latin
Noun
canonicus m (genitive canonici); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | canonicus | canonicī |
| genitive | canonicī | canonicōrum |
| dative | canonicō | canonicīs |
| accusative | canonicum | canonicōs |
| ablative | canonicō | canonicīs |
| vocative | canonice | canonicī |
Adjective
canonicus m (feminine canonica, neuter canonicum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | canonicus | canonica | canonicum | canonicī | canonicae | canonica | |
| genitive | canonicī | canonicae | canonicī | canonicōrum | canonicārum | canonicōrum | |
| dative | canonicō | canonicō | canonicīs | ||||
| accusative | canonicum | canonicam | canonicum | canonicōs | canonicās | canonica | |
| ablative | canonicō | canonicā | canonicō | canonicīs | |||
| vocative | canonice | canonica | canonicum | canonicī | canonicae | canonica | |
Derived terms
- canonicatus
- canonicalis
- vīcus canonicus
Descendants
References
- canonicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- CANONICUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “canonicus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.