Definify.com
Definition 2025
dük
dük
See also: duk
Turkish
Noun
dük (definite accusative dükü, plural dükler)
Declension
declension of dük
possessive forms of dük
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | düküm | düklerim |
| definite accusative (belirtme) | dükümü | düklerimi |
| dative (yönelme) | düküme | düklerime |
| locative (bulunma) | dükümde | düklerimde |
| ablative (çıkma) | dükümden | düklerimden |
| genitive (tamlayan) | dükümün | düklerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dükün | düklerin |
| definite accusative (belirtme) | dükünü | düklerini |
| dative (yönelme) | düküne | düklerine |
| locative (bulunma) | dükünde | düklerinde |
| ablative (çıkma) | dükünden | düklerinden |
| genitive (tamlayan) | dükünün | düklerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dükü | dükleri |
| definite accusative (belirtme) | dükünü | düklerini |
| dative (yönelme) | düküne | düklerine |
| locative (bulunma) | dükünde | düklerinde |
| ablative (çıkma) | dükünden | düklerinden |
| genitive (tamlayan) | dükünün | düklerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dükümüz | düklerimiz |
| definite accusative (belirtme) | dükümüzü | düklerimizi |
| dative (yönelme) | dükümüze | düklerimize |
| locative (bulunma) | dükümüzde | düklerimizde |
| ablative (çıkma) | dükümüzden | düklerimizden |
| genitive (tamlayan) | dükümüzün | düklerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dükünüz | dükleriniz |
| definite accusative (belirtme) | dükünüzü | düklerinizi |
| dative (yönelme) | dükünüze | düklerinize |
| locative (bulunma) | dükünüzde | düklerinizde |
| ablative (çıkma) | dükünüzden | düklerinizden |
| genitive (tamlayan) | dükünüzün | düklerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dükleri | dükleri |
| definite accusative (belirtme) | düklerini | düklerini |
| dative (yönelme) | düklerine | düklerine |
| locative (bulunma) | düklerinde | düklerinde |
| ablative (çıkma) | düklerinden | düklerinden |
| genitive (tamlayan) | düklerinin | düklerinin |
predicative forms of dük
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | düküm | düklerim* |
| sen (you are) | düksün | düklersin* |
| o (he/she/it is) | dük / düktür | dükler* / düklerdir* |
| biz (we are) | düküz | dükleriz |
| siz (you are) | düksünüz | düklersiniz |
| onlar (they are) | dükler | düklerdir |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | düktüm | düklerdim* |
| sen (you were) | düktün | düklerdin* |
| o (he/she/it was) | düktü | düklerdi* |
| biz (we were) | düktük | düklerdik |
| siz (you were) | düktünüz | düklerdiniz |
| onlar (they were) | düktüler | düklerdi |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | dükmüşüm | düklermişim* |
| sen (you were) | dükmüşsün | düklermişsin* |
| o (he/she/it was) | dükmüş | düklermiş* |
| biz (we were) | dükmüşüz | düklermişiz |
| siz (you were) | dükmüşsünüz | düklermişsiniz |
| onlar (they were) | dükmüşler | düklermiş |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||
Volapük
Pronunciation
- IPA(key): /dyk/
Noun
dük (plural düks)
Declension
declension of dük
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dük | düks |
| genitive | düka | dükas |
| dative | düke | dükes |
| accusative | düki | dükis |
| predicative | düku | dükus |
| vocative | o dük! | o düks! |