Definify.com
Definition 2025
damnificus
damnificus
Latin
Adjective
damnificus m (feminine damnifica, neuter damnificum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | damnificus | damnifica | damnificum | damnificī | damnificae | damnifica | |
| genitive | damnificī | damnificae | damnificī | damnificōrum | damnificārum | damnificōrum | |
| dative | damnificō | damnificō | damnificīs | ||||
| accusative | damnificum | damnificam | damnificum | damnificōs | damnificās | damnifica | |
| ablative | damnificō | damnificā | damnificō | damnificīs | |||
| vocative | damnifice | damnifica | damnificum | damnificī | damnificae | damnifica | |
References
- damnificus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “damnificus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.