Definify.com

Definition 2024

See also: elta

Elta

See also: Elta

elta ‎(weak verb, third-person singular past indicative elti, supine elt)

(transitive, governs the accusative) to chase (to pursue, to follow at speed)
- Judges 2:19
  En er dómarinn andaðist, breyttu þeir að nýju verr en feður þeirra, með því að elta aðra guði til þess að þjóna þeim og falla fram fyrir þeim. Þeir létu eigi af gjörðum sínum né þrjóskubreytni sinni.
  But when the judge died, the people returned to ways even more corrupt than those of their ancestors, following other gods and serving and worshiping them. They refused to give up their evil practices and stubborn ways.

elta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að elta
supine (sagnbót)		elt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eltandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég elti	við eltum	present (nútíð)	ég elti	við eltum
	þú eltir	þið eltið		þú eltir	þið eltið
	hann, hún, það eltir	þeir, þær, þau elta		hann, hún, það elti	þeir, þær, þau elti

past (þátíð)	ég elti	við eltum	past (þátíð)	ég elti	við eltum
	þú eltir	þið eltuð		þú eltir	þið eltuð
	hann, hún, það elti	þeir, þær, þau eltu		hann, hún, það elti	þeir, þær, þau eltu

imperative (boðháttur)	elt (þú)	eltið (þið)
	eltu	eltiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eltast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að eltast
supine (sagnbót)		elst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eltandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eltist	við eltumst	present (nútíð)	ég eltist	við eltumst
	þú eltist	þið eltist		þú eltist	þið eltist
	hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltast		hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltist

past (þátíð)	ég eltist	við eltumst	past (þátíð)	ég eltist	við eltumst
	þú eltist	þið eltust		þú eltist	þið eltust
	hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltust		hann, hún, það eltist	þeir, þær, þau eltust

imperative (boðháttur)	elst (þú)	eltist (þið)
	elstu	eltisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eltur	elt	elt	eltir	eltar	elt
accusative (þolfall)	eltan	elta	elt	elta	eltar	elt
dative (þágufall)	eltum	eltri	eltu	eltum	eltum	eltum
genitive (eignarfall)	elts	eltrar	elts	eltra	eltra	eltra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	elti	elta	elta	eltu	eltu	eltu
accusative (þolfall)	elta	eltu	elta	eltu	eltu	eltu
dative (þágufall)	elta	eltu	elta	eltu	eltu	eltu
genitive (eignarfall)	elta	eltu	elta	eltu	eltu	eltu