Definify.com
Definition 2025
hærn
hærn
Old English
Noun
hærn m (nominative plural hærnas)
Declension
Declension of hærn (strong a-stem)
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | hærn | hærnas | 
| accusative | hærn | hærnas | 
| genitive | hærnes | hærna | 
| dative | hærne | hærnum | 
Descendants
- English: harns
 
Etymology 2
From earlier hræn, from Proto-Germanic *hraznō, from Proto-Indo-European *krosnéh₂, from *kres- (“spring, wave”).
Noun
hærn f (nominative plural hærna or hærne)
Declension
Declension of hærn (strong ō-stem)
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | hærn | hærna, hærne | 
| accusative | hærne | hærna, hærne | 
| genitive | hærne | hærna | 
| dative | hærne | hærnum |