Definify.com
Webster 1828 Edition
Imam
IM'AM
Definition 2025
Imam
imam
imam
English
Alternative forms
Noun
imam (plural imams)
Quotations
- 1901: Now it chanced that in one of the mosques was an Imam. (footnote: The person specially appointed to lead the prayers of the congregation and paid out of the endowed revenues of the mosque to which he is attached) — John Payne, Alaeddin and the Enchanted Lamp
- 2001: But then there's a Christian cleric and an imam on each of the country's three regional censorship boards, in Kaduna, Lagos and Onitsha, although more than one producer told me that the brown envelope worked the same magic here as in any other Nigerian Government department. — London Review of Books, 10 May 2001
- 2004: In the 1980s, roughly six hundred young Algerian men, many of them protégés of Muslim Brothers from Egypt and Wahhabi imams from Saudi Arabia, went to Afghanistan to join the anti-Soviet jihad. — London Review of Books, 7 Oct 2004, p.3
Translations
Muslim leader
|
|
Anagrams
Albanian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [iˈmam]
Noun
imam m (indefinite plural imamë, definite singular imami, definite plural imamët)
- (Islam) imam
Declension
declension of imam
| indefinite forms (trajta të pashquara) |
definite forms (trajta të shquara) |
||||
|---|---|---|---|---|---|
| singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) |
singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) |
||
| nominative (emërore) |
imam | imamë | imami | imamët | |
| accusative (kallëzore) |
imam | imamë | imamin | imamët | |
| genitive (gjinore) (i/e/të/së) |
imami | imamëve | imamit | imamëve | |
| dative (dhanore) |
imami | imamëve | imamit | imamëve | |
| ablative (rrjedhore) |
imami | imamësh | imamit | imamëve | |
Azeri
| Other scripts | |
|---|---|
| Cyrillic | имам |
| Roman | imam |
| Perso-Arabic | امام, ایمام |
Etymology
Noun
imam (definite accusative imamı, plural imamlar)
- (Islam) imam
Serbo-Croatian
Etymology
Borrowing from Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʾimām).
Noun
ìmām m (Cyrillic spelling ѝма̄м)
- (Islam) imam
Declension
Declension of imam
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʾimām).
Noun
imam (definite accusative imamı, plural imamlar)
- (Islam) imam
Declension
declension of imam
possessive forms of imam
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | imamım | imamlarım |
| definite accusative (belirtme) | imamımı | imamlarımı |
| dative (yönelme) | imamıma | imamlarıma |
| locative (bulunma) | imamımda | imamlarımda |
| ablative (çıkma) | imamımdan | imamlarımdan |
| genitive (tamlayan) | imamımın | imamlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | imamın | imamların |
| definite accusative (belirtme) | imamını | imamlarını |
| dative (yönelme) | imamına | imamlarına |
| locative (bulunma) | imamında | imamlarında |
| ablative (çıkma) | imamından | imamlarından |
| genitive (tamlayan) | imamının | imamlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | imamı | imamları |
| definite accusative (belirtme) | imamını | imamlarını |
| dative (yönelme) | imamına | imamlarına |
| locative (bulunma) | imamında | imamlarında |
| ablative (çıkma) | imamından | imamlarından |
| genitive (tamlayan) | imamının | imamlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | imamımız | imamlarımız |
| definite accusative (belirtme) | imamımızı | imamlarımızı |
| dative (yönelme) | imamımıza | imamlarımıza |
| locative (bulunma) | imamımızda | imamlarımızda |
| ablative (çıkma) | imamımızdan | imamlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | imamımızın | imamlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | imamınız | imamlarınız |
| definite accusative (belirtme) | imamınızı | imamlarınızı |
| dative (yönelme) | imamınıza | imamlarınıza |
| locative (bulunma) | imamınızda | imamlarınızda |
| ablative (çıkma) | imamınızdan | imamlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | imamınızın | imamlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | imamları | imamları |
| definite accusative (belirtme) | imamlarını | imamlarını |
| dative (yönelme) | imamlarına | imamlarına |
| locative (bulunma) | imamlarında | imamlarında |
| ablative (çıkma) | imamlarından | imamlarından |
| genitive (tamlayan) | imamlarının | imamlarının |
predicative forms of imam
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | imamım | imamlarım* |
| sen (you are) | imamsın | imamlarsın* |
| o (he/she/it is) | imam / imamdır | imamlar* / imamlardır* |
| biz (we are) | imamız | imamlarız |
| siz (you are) | imamsınız | imamlarsınız |
| onlar (they are) | imamlar | imamlardır |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | imamdım | imamlardım* |
| sen (you were) | imamdın | imamlardın* |
| o (he/she/it was) | imamdı | imamlardı* |
| biz (we were) | imamdık | imamlardık |
| siz (you were) | imamdınız | imamlardınız |
| onlar (they were) | imamdılar | imamlardı |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | imammışım | imamlarmışım* |
| sen (you were) | imammışsın | imamlarmışsın* |
| o (he/she/it was) | imammış | imamlarmış* |
| biz (we were) | imammışız | imamlarmışız |
| siz (you were) | imammışsınız | imamlarmışsınız |
| onlar (they were) | imammışlar | imamlarmış |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||