Definify.com
Definition 2025
imperatorius
imperatorius
Latin
Alternative forms
- inperātōrius
Adjective
imperātōrius m (feminine imperātōria, neuter imperātōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | imperātōrius | imperātōria | imperātōrium | imperātōriī | imperātōriae | imperātōria | |
| genitive | imperātōriī | imperātōriae | imperātōriī | imperātōriōrum | imperātōriārum | imperātōriōrum | |
| dative | imperātōriō | imperātōriō | imperātōriīs | ||||
| accusative | imperātōrium | imperātōriam | imperātōrium | imperātōriōs | imperātōriās | imperātōria | |
| ablative | imperātōriō | imperātōriā | imperātōriō | imperātōriīs | |||
| vocative | imperātōrie | imperātōria | imperātōrium | imperātōriī | imperātōriae | imperātōria | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Catalan: imperatori
- French: impératoire
- Portuguese: imperatório
- Spanish: imperatorio
References
- imperatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- imperatorius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “imperatorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
Lithuanian
Etymology
From Latin imperator.
Noun
imperatõrius m (plural imperatoriai, feminine imperatorienė) stress pattern 2
Declension
declension of imperatorius
| singular (vienaskaita) | plural (daugiskaita) | |
|---|---|---|
| nominative (vardininkas) | imperatõrius | imperatõriai |
| genitive (kilmininkas) | imperatõriaus | imperatõrių |
| dative (naudininkas) | imperatõriui | imperatõriams |
| accusative (galininkas) | imperatõrių | imperatoriùs |
| instrumental (įnagininkas) | imperatõriumi | imperatõriais |
| locative (vietininkas) | imperatõriuje | imperatõriuose |
| vocative (šauksmininkas) | imperatõriau | imperatõriai |