Definify.com
Definition 2025
inhumanus
inhumanus
Latin
Adjective
inhūmānus m (feminine inhūmāna, neuter inhūmānum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inhūmānus | inhūmāna | inhūmānum | inhūmānī | inhūmānae | inhūmāna | |
| genitive | inhūmānī | inhūmānae | inhūmānī | inhūmānōrum | inhūmānārum | inhūmānōrum | |
| dative | inhūmānō | inhūmānō | inhūmānīs | ||||
| accusative | inhūmānum | inhūmānam | inhūmānum | inhūmānōs | inhūmānās | inhūmāna | |
| ablative | inhūmānō | inhūmānā | inhūmānō | inhūmānīs | |||
| vocative | inhūmāne | inhūmāna | inhūmānum | inhūmānī | inhūmānae | inhūmāna | |
- comparative: inhūmānior, superlative: inhūmānissimus
References
- inhumanus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inhumanus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “inhumanus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.