Definify.com
Definition 2025
inopportunus
inopportunus
Latin
Adjective
inopportūnus m (feminine inopportūna, neuter inopportūnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inopportūnus | inopportūna | inopportūnum | inopportūnī | inopportūnae | inopportūna | |
| genitive | inopportūnī | inopportūnae | inopportūnī | inopportūnōrum | inopportūnārum | inopportūnōrum | |
| dative | inopportūnō | inopportūnō | inopportūnīs | ||||
| accusative | inopportūnum | inopportūnam | inopportūnum | inopportūnōs | inopportūnās | inopportūna | |
| ablative | inopportūnō | inopportūnā | inopportūnō | inopportūnīs | |||
| vocative | inopportūne | inopportūna | inopportūnum | inopportūnī | inopportūnae | inopportūna | |
References
- inopportunus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “inopportunus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.