Definify.com
Definition 2025
inprobandus
inprobandus
Latin
Participle
inprobandus m (feminine inprobanda, neuter inprobandum); first/second declension
- Alternative form of improbandus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | inprobandus | inprobanda | inprobandum | inprobandī | inprobandae | inprobanda | |
genitive | inprobandī | inprobandae | inprobandī | inprobandōrum | inprobandārum | inprobandōrum | |
dative | inprobandō | inprobandō | inprobandīs | ||||
accusative | inprobandum | inprobandam | inprobandum | inprobandōs | inprobandās | inprobanda | |
ablative | inprobandō | inprobandā | inprobandō | inprobandīs | |||
vocative | inprobande | inprobanda | inprobandum | inprobandī | inprobandae | inprobanda |