Definify.com
Definition 2025
inprobans
inprobans
Latin
Participle
inprobāns m, f, n (genitive inprobantis); third declension
- Alternative form of improbans
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | inprobāns | inprobantēs | inprobantia | ||
| genitive | inprobantis | inprobantium | |||
| dative | inprobantī | inprobantibus | |||
| accusative | inprobantem | inprobāns | inprobantēs | inprobantia | |
| ablative | inprobante, inprobantī1 | inprobantibus | |||
| vocative | inprobāns | inprobantēs | inprobantia | ||
1When used purely as an adjective.