Definify.com
Definition 2025
inprobaturus
inprobaturus
Latin
Participle
inprobātūrus m (feminine inprobātūra, neuter inprobātūrum); first/second declension
- Alternative form of improbāturus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inprobātūrus | inprobātūra | inprobātūrum | inprobātūrī | inprobātūrae | inprobātūra | |
| genitive | inprobātūrī | inprobātūrae | inprobātūrī | inprobātūrōrum | inprobātūrārum | inprobātūrōrum | |
| dative | inprobātūrō | inprobātūrō | inprobātūrīs | ||||
| accusative | inprobātūrum | inprobātūram | inprobātūrum | inprobātūrōs | inprobātūrās | inprobātūra | |
| ablative | inprobātūrō | inprobātūrā | inprobātūrō | inprobātūrīs | |||
| vocative | inprobātūre | inprobātūra | inprobātūrum | inprobātūrī | inprobātūrae | inprobātūra | |