Definify.com
Definition 2025
inprobatus
inprobatus
Latin
Participle
inprobātus m (feminine inprobāta, neuter inprobātum); first/second declension
- Alternative form of improbātus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inprobātus | inprobāta | inprobātum | inprobātī | inprobātae | inprobāta | |
| genitive | inprobātī | inprobātae | inprobātī | inprobātōrum | inprobātārum | inprobātōrum | |
| dative | inprobātō | inprobātō | inprobātīs | ||||
| accusative | inprobātum | inprobātam | inprobātum | inprobātōs | inprobātās | inprobāta | |
| ablative | inprobātō | inprobātā | inprobātō | inprobātīs | |||
| vocative | inprobāte | inprobāta | inprobātum | inprobātī | inprobātae | inprobāta | |