Definify.com
Definition 2025
inprobatus
inprobatus
Latin
Participle
inprobātus m (feminine inprobāta, neuter inprobātum); first/second declension
- Alternative form of improbātus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | inprobātus | inprobāta | inprobātum | inprobātī | inprobātae | inprobāta | |
genitive | inprobātī | inprobātae | inprobātī | inprobātōrum | inprobātārum | inprobātōrum | |
dative | inprobātō | inprobātō | inprobātīs | ||||
accusative | inprobātum | inprobātam | inprobātum | inprobātōs | inprobātās | inprobāta | |
ablative | inprobātō | inprobātā | inprobātō | inprobātīs | |||
vocative | inprobāte | inprobāta | inprobātum | inprobātī | inprobātae | inprobāta |