Definify.com
Definition 2025
insignis
insignis
Latin
Etymology
From in (“in, on; about”) + signum (“sign, emblem”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈsiɡ.nis/, [ĩːˈsɪŋ.nɪs]
Adjective
īnsignis m, f (neuter īnsigne); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | īnsignis | īnsigne | īnsignēs | īnsignia | |
| genitive | īnsignis | īnsignium | |||
| dative | īnsignī | īnsignibus | |||
| accusative | īnsignem | īnsigne | īnsignēs | īnsignia | |
| ablative | īnsignī | īnsignibus | |||
| vocative | īnsignis | īnsigne | īnsignēs | īnsignia | |
- comparative: īnsignior, superlative: īnsignissimus
Related terms
Related terms
| 
 | Template:rel-mid2 | 
Descendants
References
- insignis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insignis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “insignis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.