Definify.com

Definition 2024

kłóć impf ‎(perfective ukłóć)

Conjugation of kłóć impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		kłóć
present tense	1st	kolę			kolemy
	2nd	kolesz			kolecie
	3rd	kole			kolą
past tense	1st	kłółem	kłółam		kłóliśmy	kłółyśmy
	2nd	kłółeś	kłółaś		kłóliście	kłółyście
	3rd	kłół	kłóła	kłóło	kłóli	kłóły
future tense	1st	będę kłół¹	będę kłóła¹		będziemy kłóli¹	będziemy kłóły¹
	2nd	będziesz kłół¹	będziesz kłóła¹		będziecie kłóli¹	będziecie kłóły¹
	3rd	będzie kłół¹	będzie kłóła¹	będzie kłóło¹	będą kłóli¹	będą kłóły¹
conditional	1st	kłółbym	kłółabym		kłólibyśmy	kłółybyśmy
	2nd	kłółbyś	kłółabyś		kłólibyście	kłółybyście
	3rd	kłółby	kłółaby	kłółoby	kłóliby	kłółyby
imperative	1st	—			kólmy
	2nd	kól			kólcie
	3rd	niech kole			niech kolą
active adjectival participle		kolący	koląca	kolące	kolący	kolące
passive adjectival participle		kłóty	kłóta	kłóte	kłóci	kłóte
contemporary adverbial participle		koląc
impersonal past		kłóto
verbal noun		kłócie
¹or: będę kłóć, będziesz kłóć etc.