Definify.com
Definition 2024
Ketil
Ketil
See also: ketil
Faroese
Proper noun
Ketil m
- A male given name.
Usage notes
- son of Ketil: Ketilsson
- daughter of Ketil: Ketilsdóttir
Declension
Singular | |
Indefinite | |
Nominative | Ketil |
Accusative | Ketil |
Dative | Ketili |
Genitive | Ketils |
ketil
ketil
See also: Ketil
Faroese
Etymology
From Old Norse ketill, from Latin catillus. Cognate with Swedish kittel.
Noun
ketil m (genitive singular ketils, plural ketlar)
Declension
Declension of ketil | ||||||
Singular | Plural | |||||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |||
Nominative | ketil | ketilin | ketlar | ketlarnir | ||
Accusative | ketil | ketilin | ketlar | ketlarnar | ||
Dative | ketli | ketlinum | ketlum | ketlunum | ||
Genitive | ketils | ketilsins | ketla | ketlanna |
Declension of ketil | ||||||
Singular | Plural | |||||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |||
Nominative | ketil | ketilin | katlar | katlarnir | ||
Accusative | ketil | ketilin | katlar | katlarnar | ||
Dative | katli | katlinum | køtlum | køtlunum | ||
Genitive | katlar | katlarins | katla | katlanna |