Definify.com
Definition 2025
keuren
keuren
Dutch
Verb
keuren
Inflection
| Inflection of keuren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | keuren | |||
| past singular | keurde | |||
| past participle | gekeurd | |||
| infinitive | keuren | |||
| gerund | keuren n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | keur | keurde | ||
| 2nd person sing. (jij) | keurt | keurde | ||
| 2nd person sing. (u) | keurt | keurde | ||
| 2nd person sing. (gij) | keurt | keurde | ||
| 3rd person singular | keurt | keurde | ||
| plural | keuren | keurden | ||
| subjunctive sing.1 | keure | keurde | ||
| subjunctive plur.1 | keuren | keurden | ||
| imperative sing. | keur | |||
| imperative plur.1 | keurt | |||
| participles | keurend | gekeurd | ||
| 1) Archaic. | ||||