Definify.com
Definition 2024
omkeren
omkeren
Dutch
Verb
omkeren
- (transitive or intransitive) to turn around
- (transitive) to reverse
- (transitive) to turn upside down
Inflection
| Inflection of omkeren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | omkeren | |||
| past singular | keerde om | |||
| past participle | omgekeerd | |||
| infinitive | omkeren | |||
| gerund | omkeren n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | keer om | keerde om | omkeer | omkeerde |
| 2nd person sing. (jij) | keert om | keerde om | omkeert | omkeerde |
| 2nd person sing. (u) | keert om | keerde om | omkeert | omkeerde |
| 2nd person sing. (gij) | keert om | keerde om | omkeert | omkeerde |
| 3rd person singular | keert om | keerde om | omkeert | omkeerde |
| plural | keren om | keerden om | omkeren | omkeerden |
| subjunctive sing.1 | kere om | keerde om | omkere | omkeerde |
| subjunctive plur.1 | keren om | keerden om | omkeren | omkeerden |
| imperative sing. | keer om | |||
| imperative plur.1 | keert om | |||
| participles | omkerend | omgekeerd | ||
| 1) Archaic. | ||||