Definify.com

Definition 2024


onen

onen

Cornish

Numeral

onen

  1. Alternative form of onan

Czech

Etymology

From Proto-Slavic *onъ (pronoun referring to a distant object). Its Czech cognates include pronouns onam, onde, ondy, onehdy, onak. Compare also verb zaonačit.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈonɛn/
  • Hyphenation: onen

Pronoun

onen m anim, m inan (feminine: ona, neuter: ono, plural: oni, feminine plural: ony)

  1. referring to something distant
    onen svět
    otherworld
  2. referring to something well known

Synonyms

References

  1. "onen" in Jiří Rejzek, Český etymologický slovník, Leda, 2015, ISBN 978-80-7335-393-3, page 472.
  2. "on" in Jiří Rejzek, Český etymologický slovník, Leda, 2015, ISBN 978-80-7335-393-3, page 472.
  • E. D., Onen, Naše řeč, volume 22 (1938), issue 6–7

Dutch

Verb

onen

  1. (of sheep, Holland, limited to West Frisia) to yean
    • 1998 November 16, Nico ter Linden, "Verrassend Stellingwerfs", Trouw.
      In het voorjaar onen de schapen, dan brengen zij lammeren ter wereld.
    • 2010, Gerbrand Bakker, Boven is het stil, Uitgeverij Cossee, 20th ed. (1st ed. from 2006).
      ‘Waarom?’ vraagt hij.
      ‘Omdat ze dan gaan onen.’
      ‘Wat?’
      Onen. Lammeren.’
    • 2012 January 3, Winnie van Galen, "Eigenwijze lammetjes bij Ilona en Rob", Noordhollands Dagblad.
      De eigenaar kan nu veel meer schapen laten onen wanneer het hem pas.[sic]
      The owner can now let a lot more sheep yean when it suits him.

Inflection

Inflection of onen (weak)
infinitive onen
past singular oonde
past participle geoond
infinitive onen
gerund onen n
verbal noun
present tense past tense
1st person singular oon oonde
2nd person sing. (jij) oont oonde
2nd person sing. (u) oont oonde
2nd person sing. (gij) oont oonde
3rd person singular oont oonde
plural onen oonden
subjunctive sing.1 one oonde
subjunctive plur.1 onen oonden
imperative sing. oon
imperative plur.1 oont
participles onend geoond
1) Archaic.

Synonyms