Definify.com

Definition 2024

praecogito

praecogito

Latin

Verb

praecōgitō ‎(present infinitive praecōgitāre, perfect active praecōgitāvī, supine praecōgitātum); first conjugation

  1. I ponder beforehand; I precogitate
  2. I premeditate

Inflection

   Conjugation of praecogito (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecōgitō praecōgitās praecōgitat praecōgitāmus praecōgitātis praecōgitant
imperfect praecōgitābam praecōgitābās praecōgitābat praecōgitābāmus praecōgitābātis praecōgitābant
future praecōgitābō praecōgitābis praecōgitābit praecōgitābimus praecōgitābitis praecōgitābunt
perfect praecōgitāvī praecōgitāvistī praecōgitāvit praecōgitāvimus praecōgitāvistis praecōgitāvērunt, praecōgitāvēre
pluperfect praecōgitāveram praecōgitāverās praecōgitāverat praecōgitāverāmus praecōgitāverātis praecōgitāverant
future perfect praecōgitāverō praecōgitāveris praecōgitāverit praecōgitāverimus praecōgitāveritis praecōgitāverint
passive present praecōgitor praecōgitāris, praecōgitāre praecōgitātur praecōgitāmur praecōgitāminī praecōgitantur
imperfect praecōgitābar praecōgitābāris, praecōgitābāre praecōgitābātur praecōgitābāmur praecōgitābāminī praecōgitābantur
future praecōgitābor praecōgitāberis, praecōgitābere praecōgitābitur praecōgitābimur praecōgitābiminī praecōgitābuntur
perfect praecōgitātus + present active indicative of sum
pluperfect praecōgitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecōgitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecōgitem praecōgitēs praecōgitet praecōgitēmus praecōgitētis praecōgitent
imperfect praecōgitārem praecōgitārēs praecōgitāret praecōgitārēmus praecōgitārētis praecōgitārent
perfect praecōgitāverim praecōgitāverīs praecōgitāverit praecōgitāverīmus praecōgitāverītis praecōgitāverint
pluperfect praecōgitāvissem praecōgitāvissēs praecōgitāvisset praecōgitāvissēmus praecōgitāvissētis praecōgitāvissent
passive present praecōgiter praecōgitēris, praecōgitēre praecōgitētur praecōgitēmur praecōgitēminī praecōgitentur
imperfect praecōgitārer praecōgitārēris, praecōgitārēre praecōgitārētur praecōgitārēmur praecōgitārēminī praecōgitārentur
perfect praecōgitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecōgitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praecōgitā — — praecōgitāte —
future — praecōgitātō praecōgitātō — praecōgitātōte praecōgitantō
passive present — praecōgitāre — — praecōgitāminī —
future — praecōgitātor praecōgitātor — — praecōgitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecōgitāre praecōgitāvisse praecōgitātūrus esse praecōgitārī praecōgitātus esse praecōgitātum īrī
participles praecōgitāns — praecōgitātūrus — praecōgitātus praecōgitandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
praecōgitāre praecōgitandī praecōgitandō praecōgitandum praecōgitātum praecōgitātū

References

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /prae̯ˈkoː.ɡi.toː/, [prae̯ˈkoː.ɡɪ.toː]

Similar Results