Definify.com
Definition 2024
ríða
ríða
Faroese
Verb
ríða (third person singular past indicative reið, third person plural past indicative riðu, supine riðið)
- to ride
Conjugation
v-35 | ||||
infinitive | ríða | |||
---|---|---|---|---|
present participle | ríðandi | |||
past participle a26 | riðin | |||
supine | riðið | |||
number | singular | plural | ||
person | first | second | third | all |
indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
present | ríði | ríður | ríður | ríða |
past | reið | reiðst | reið | riðu |
imperative | – | tú | – | tit |
present | — | ríð! | — | ríðið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈriːða/
- Rhymes: -iːða
Etymology 1
From Old Norse ríða (“to ride”), from Proto-Germanic *rīdaną, from Proto-Indo-European *reydʰ-, cognate with English ride.
Verb
ríða (strong verb, third-person singular past indicative reið, third-person plural past indicative riðu, supine riðið)
- (transitive, takes the dative, especially on horseback) to ride syn.
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
- Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,
- rennur sól á bak við Arnarfell,
- hér á reiki er margur óhreinn andinn,
- úr því fer að skyggja á jökulsvell;
- Drottinn leiði drösulinn minn,
- drjúgur verður síðasti áfanginn.
- Ride, ride, ride hard across the sands,
- the sun is settling behind Arnarfell.
- Here many spirits of the dark
- threaten in the gloom over the glacier's ice.
- The Lord leads my horse,
- it is still a long, long way home.
- Að fara ríðandi.
- To go on horseback.
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
- (transitive, intransitive, takes the dative, vulgar) to **** someone, to have sex with syn.
- Langar þig að ríða?
- Do you wanna ****?
- Ríddu mér.
- Hvað er langt síðan þú hefur riðið?
- How long is it since your last shag?
- Langar þig að ríða?
- (takes the dative case)
- Fréttirnar riðu honum að fullu.
- The news finished him off.
- Þetta ríður á miklu.
- This is very important.
- Fréttirnar riðu honum að fullu.
- (transitive, takes the accusative)
- Ég reið hann af mér.
- I rode faster than he did.
- Ég reið hann af mér.
Conjugation
ríða — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að ríða | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
riðið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ríðandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég ríð | við ríðum | present (nútíð) |
ég ríði | við ríðum |
þú ríður | þið ríðið | þú ríðir | þið ríðið | ||
hann, hún, það ríður | þeir, þær, þau ríða | hann, hún, það ríði | þeir, þær, þau ríði | ||
past (þátíð) |
ég reið | við riðum | past (þátíð) |
ég riði | við riðum |
þú reiðst | þið riðuð | þú riðir | þið riðuð | ||
hann, hún, það reið | þeir, þær, þau riðu | hann, hún, það riði | þeir, þær, þau riðu | ||
imperative (boðháttur) |
ríð (þú) | ríðið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ríddu | ríðiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
riðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
riðinn | riðin | riðið | riðnir | riðnar | riðin | |
accusative (þolfall) |
riðinn | riðna | riðið | riðna | riðnar | riðin | |
dative (þágufall) |
riðnum | riðinni | riðnu | riðnum | riðnum | riðnum | |
genitive (eignarfall) |
riðins | riðinnar | riðins | riðinna | riðinna | riðinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
riðni | riðna | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
accusative (þolfall) |
riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
dative (þágufall) |
riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
genitive (eignarfall) |
riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu |
Derived terms
Derived terms
|
Synonyms
Usage notes
- Because the word denotes both the meaning of riding an animal and ****, it is often a the subject of double entendre bestiality jokes.
Etymology 2
From Old Norse ríða, from Proto-Germanic *wrīþaną.
Verb
ríða (strong verb, third-person singular past indicative reið, third-person plural past indicative riðu, supine riðið)
- (transitive, takes the accusative) to knot syn.
- Að ríða hnút.
- To tie a knot.
- Að ríða hnút.
- (transitive, takes the accusative) to braid, to weave syn.
- Að ríða körfu.
- To weave a basket.
- Að ríða net.
- To weave a net.
- Að ríða körfu.
Conjugation
ríða — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að ríða | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
riðið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ríðandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég ríð | við ríðum | present (nútíð) |
ég ríði | við ríðum |
þú ríður | þið ríðið | þú ríðir | þið ríðið | ||
hann, hún, það ríður | þeir, þær, þau ríða | hann, hún, það ríði | þeir, þær, þau ríði | ||
past (þátíð) |
ég reið | við riðum | past (þátíð) |
ég riði | við riðum |
þú reiðst | þið riðuð | þú riðir | þið riðuð | ||
hann, hún, það reið | þeir, þær, þau riðu | hann, hún, það riði | þeir, þær, þau riðu | ||
imperative (boðháttur) |
ríð (þú) | ríðið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ríddu | ríðiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
riðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
riðinn | riðin | riðið | riðnir | riðnar | riðin | |
accusative (þolfall) |
riðinn | riðna | riðið | riðna | riðnar | riðin | |
dative (þágufall) |
riðnum | riðinni | riðnu | riðnum | riðnum | riðnum | |
genitive (eignarfall) |
riðins | riðinnar | riðins | riðinna | riðinna | riðinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
riðni | riðna | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
accusative (þolfall) |
riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
dative (þágufall) |
riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
genitive (eignarfall) |
riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu |
Derived terms
- riðinn m, riðin f, riðið n
- vera við e-h riðinn (be involved in sth, be mixed up in sth)