Definify.com
Definition 2025
Ragnarök
Ragnarök
Hungarian
Etymology
From Old Norse ragnarǫk, from regin (“gods”) + rǫk (“fate, judgment”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈrɒɡnɒrøk]
- Hyphenation: Rag‧na‧rök
Proper noun
Ragnarök
Declension
| Inflection (stem in -ö-, front rounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | Ragnarök | — |
| accusative | Ragnarököt | — |
| dative | Ragnaröknek | — |
| instrumental | Ragnarökkel | — |
| causal-final | Ragnarökért | — |
| translative | Ragnarökké | — |
| terminative | Ragnarökig | — |
| essive-formal | Ragnarökként | — |
| essive-modal | — | — |
| inessive | Ragnarökben | — |
| superessive | Ragnarökön | — |
| adessive | Ragnaröknél | — |
| illative | Ragnarökbe | — |
| sublative | Ragnarökre | — |
| allative | Ragnarökhöz | — |
| elative | Ragnarökből | — |
| delative | Ragnarökről | — |
| ablative | Ragnaröktől | — |
| Possessive forms of Ragnarök | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | Ragnarököm | — |
| 2nd person sing. | Ragnarököd | — |
| 3rd person sing. | Ragnarökje | — |
| 1st person plural | Ragnarökünk | — |
| 2nd person plural | Ragnarökötök | — |
| 3rd person plural | Ragnarökjük | — |
ragnarök
ragnarök
Finnish
Noun
ragnarök
Declension
| Inflection of ragnarök (Kotus type 5/risti, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | ragnarök | — | |
| genitive | ragnarökin | — | |
| partitive | ragnarökiä | — | |
| illative | ragnarökiin | — | |
| singular | plural | ||
| nominative | ragnarök | — | |
| accusative | nom. | ragnarök | — |
| gen. | ragnarökin | ||
| genitive | ragnarökin | — | |
| partitive | ragnarökiä | — | |
| inessive | ragnarökissä | — | |
| elative | ragnarökistä | — | |
| illative | ragnarökiin | — | |
| adessive | ragnarökillä | — | |
| ablative | ragnarökiltä | — | |
| allative | ragnarökille | — | |
| essive | ragnarökinä | — | |
| translative | ragnarökiksi | — | |
| instructive | — | — | |
| abessive | ragnarökittä | — | |
| comitative | — | — | |