Definify.com
Definition 2025
rancidus
rancidus
Latin
Adjective
rancidus m (feminine rancida, neuter rancidum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rancidus | rancida | rancidum | rancidī | rancidae | rancida | |
| genitive | rancidī | rancidae | rancidī | rancidōrum | rancidārum | rancidōrum | |
| dative | rancidō | rancidō | rancidīs | ||||
| accusative | rancidum | rancidam | rancidum | rancidōs | rancidās | rancida | |
| ablative | rancidō | rancidā | rancidō | rancidīs | |||
| vocative | rancide | rancida | rancidum | rancidī | rancidae | rancida | |
Derived terms
Descendants
References
- rancidus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rancidus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- RANCIDUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “rancidus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.