Definify.com
Definition 2024
rangú
rangú
Hungarian
Adjective
rangú (not comparable)
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | rangú | rangúak |
| accusative | rangút | rangúakat |
| dative | rangúnak | rangúaknak |
| instrumental | rangúval | rangúakkal |
| causal-final | rangúért | rangúakért |
| translative | rangúvá | rangúakká |
| terminative | rangúig | rangúakig |
| essive-formal | rangúként | rangúakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | rangúban | rangúakban |
| superessive | rangún | rangúakon |
| adessive | rangúnál | rangúaknál |
| illative | rangúba | rangúakba |
| sublative | rangúra | rangúakra |
| allative | rangúhoz | rangúakhoz |
| elative | rangúból | rangúakból |
| delative | rangúról | rangúakról |
| ablative | rangútól | rangúaktól |
Derived terms
Irish
Noun
rangú m (genitive singular rangaithe)
- verbal noun of rangaigh
- classification; grading, assortment
Declension
Declension of rangú
Irregular
|
Bare forms (no plural of this noun)
|
Forms with the definite article
|