Esperanto

Verb

scii ‎(present scias, past sciis, future scios, conditional scius, volitive sciu)

1. (transitive) to know (ex. a fact)

   Mi ne scias la respondon.‎

   I do not know the answer.

Conjugation

Conjugation of scii present past future singular plural singular plural singular plural tense scias sciis scios active participle scianta sciantaj sciinta sciintaj scionta sciontaj acc. sciantan sciantajn sciintan sciintajn sciontan sciontajn passive participle sciata sciataj sciita sciitaj sciota sciotaj acc. sciatan sciatajn sciitan sciitajn sciotan sciotajn nominal active participle scianto sciantoj sciinto sciintoj scionto sciontoj acc. scianton sciantojn sciinton sciintojn scionton sciontojn nominal passive participle sciato sciatoj sciito sciitoj scioto sciotoj acc. sciaton sciatojn sciiton sciitojn scioton sciotojn adverbial active participle sciante sciinte scionte adverbial passive participle sciate sciite sciote infinitive scii imperative sciu conditional scius

Derived terms

• sciiĝi

See also

• koni ‎(“to be well acquainted with, to know of”)

Italian

Verb

scii

1. second-person singular present of sciare
2. first-person singular, second-person singular and third-person singular present subjunctive of sciare
3. third-person singular imperative of sciare

Latin

Adjective

sciī

1. nominative masculine plural of scius
2. genitive masculine singular of scius
3. genitive neuter singular of scius
4. vocative masculine plural of scius