Definify.com
Definition 2025
scitan
scitan
Old English
Verb
scītan
Conjugation
Conjugation of scītan (strong class 1)
| infinitive | scītan | tō scītanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | scīte | scāt |
| 2nd-person singular | scītest | scite |
| 3rd-person singular | scīteþ | scāt |
| plural | scītaþ | sciton |
| subjunctive | present | past |
| singular | scīte | scite |
| plural | scīten | sciten |
| imperative | ||
| singular | scīt | |
| plural | scītaþ | |
| participle | present | past |
| scītende | (ġe)sciten | |
Derived terms
- bescītan