Definify.com
Definition 2025
sinkan
sinkan
Old High German
Verb
sinkan
- to sink
Conjugation
Conjugation of sinkan (strong class 3)
| infinitive | sinkan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | sinku | sank |
| 2nd person singular | sinkis | sunki |
| 3rd person singular | sinkit | sank |
| 1st person plural | sinkem, sinkemes | sunkum, sunkumes |
| 2nd person plural | sinket | sunkut |
| 3rd person plural | sinkant | sunkun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | sinke | sunki |
| 2nd person singular | sinkes | sunkis |
| 3rd person singular | sinke | sunki |
| 1st person plural | sinkem, sinkemes | sunkim, sunkimes |
| 2nd person plural | sinket | sunkit |
| 3rd person plural | sinken | sunkin |
| imperative | present | |
| singular | sink | |
| plural | sinket | |
| participle | present | past |
| sinkanti | gisunkan | |
Descendants
- German: sinken
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *sinkwaną, akin to Old English sincan, Old Frisian sinka, Old High German sinkan, Old Norse sökkva. Ultimately from Proto-Indo-European *sengʷ-.
Verb
sinkan
- to sink
Conjugation
Conjugation of sinkan (strong class 3)
| infinitive | sinkan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | sinku | sank |
| 2nd person singular | sinkis | sunki |
| 3rd person singular | sinkid | sank |
| plural | sinkad | sunkun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | sinke | sunki |
| 2nd person singular | sinkes | sunkis |
| 3rd person singular | sinke | sunki |
| plural | sinken | sunkin |
| imperative | present | |
| singular | sink | |
| plural | sinkad | |
| participle | present | past |
| sinkandi | gisunkan, sunkan | |
Descendants
- Low German: sinken