Definify.com
Definition 2025
sortiens
sortiens
Latin
Participle
sortiēns m, f, n (genitive sortientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | sortiēns | sortientēs | sortientia | ||
| genitive | sortientis | sortientium | |||
| dative | sortientī | sortientibus | |||
| accusative | sortientem | sortiēns | sortientēs | sortientia | |
| ablative | sortiente, sortientī1 | sortientibus | |||
| vocative | sortiēns | sortientēs | sortientia | ||
1When used purely as an adjective.