Definify.com
Definition 2025
toereiken
toereiken
Dutch
Verb
toereiken
Inflection
| Inflection of toereiken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | toereiken | |||
| past singular | reikte toe | |||
| past participle | toegereikt | |||
| infinitive | toereiken | |||
| gerund | toereiken n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | reik toe | reikte toe | toereik | toereikte |
| 2nd person sing. (jij) | reikt toe | reikte toe | toereikt | toereikte |
| 2nd person sing. (u) | reikt toe | reikte toe | toereikt | toereikte |
| 2nd person sing. (gij) | reikt toe | reikte toe | toereikt | toereikte |
| 3rd person singular | reikt toe | reikte toe | toereikt | toereikte |
| plural | reiken toe | reikten toe | toereiken | toereikten |
| subjunctive sing.1 | reike toe | reikte toe | toereike | toereikte |
| subjunctive plur.1 | reiken toe | reikten toe | toereiken | toereikten |
| imperative sing. | reik toe | |||
| imperative plur.1 | reikt toe | |||
| participles | toereikend | toegereikt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- toereikend (“sufficient”)