Definify.com
Definition 2025
Tonen
tonen
tonen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtoːnə(n)/
- Rhymes: -oːnən
Etymology 1
From Middle Dutch tonen, from Old Dutch *tōnen, further etymology unknown. Cognate with Middle Low German tonen, Middle High German zounen, zōnen.
Verb
tonen
- (transitive) to show
Inflection
| Inflection of tonen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tonen | |||
| past singular | toonde | |||
| past participle | getoond | |||
| infinitive | tonen | |||
| gerund | tonen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | toon | toonde | ||
| 2nd person sing. (jij) | toont | toonde | ||
| 2nd person sing. (u) | toont | toonde | ||
| 2nd person sing. (gij) | toont | toonde | ||
| 3rd person singular | toont | toonde | ||
| plural | tonen | toonden | ||
| subjunctive sing.1 | tone | toonde | ||
| subjunctive plur.1 | tonen | toonden | ||
| imperative sing. | toon | |||
| imperative plur.1 | toont | |||
| participles | tonend | getoond | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Etymology 2
Non-lemma forms.
Noun
tonen
- Plural form of toon