Definify.com
Definition 2025
turbulentus
turbulentus
Latin
Adjective
turbulentus m (feminine turbulenta, neuter turbulentum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | turbulentus | turbulenta | turbulentum | turbulentī | turbulentae | turbulenta | |
| genitive | turbulentī | turbulentae | turbulentī | turbulentōrum | turbulentārum | turbulentōrum | |
| dative | turbulentō | turbulentō | turbulentīs | ||||
| accusative | turbulentum | turbulentam | turbulentum | turbulentōs | turbulentās | turbulenta | |
| ablative | turbulentō | turbulentā | turbulentō | turbulentīs | |||
| vocative | turbulente | turbulenta | turbulentum | turbulentī | turbulentae | turbulenta | |
References
- turbulentus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- turbulentus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “turbulentus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
- revolutionists: homines seditiosi, turbulenti or novarum rerum cupidi
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus