Definify.com
Definition 2024
uitkuren
uitkuren
Dutch
Verb
uitkuren
- (~ op) to take it out on
- Hij kuurde zijn woede uit op zijn vriend.
- He took his anger out on his friend.
- Hij kuurde zijn woede uit op zijn vriend.
Usage notes
The direct object is often het (Hij kuurt het op zijn vriend) but can also be a proper object.
Inflection
| Inflection of uitkuren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitkuren | |||
| past singular | kuurde uit | |||
| past participle | uitgekuurd | |||
| infinitive | uitkuren | |||
| gerund | uitkuren n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kuur uit | kuurde uit | uitkuur | uitkuurde |
| 2nd person sing. (jij) | kuurt uit | kuurde uit | uitkuurt | uitkuurde |
| 2nd person sing. (u) | kuurt uit | kuurde uit | uitkuurt | uitkuurde |
| 2nd person sing. (gij) | kuurt uit | kuurde uit | uitkuurt | uitkuurde |
| 3rd person singular | kuurt uit | kuurde uit | uitkuurt | uitkuurde |
| plural | kuren uit | kuurden uit | uitkuren | uitkuurden |
| subjunctive sing.1 | kure uit | kuurde uit | uitkure | uitkuurde |
| subjunctive plur.1 | kuren uit | kuurden uit | uitkuren | uitkuurden |
| imperative sing. | kuur uit | |||
| imperative plur.1 | kuurt uit | |||
| participles | uitkurend | uitgekuurd | ||
| 1) Archaic. | ||||