Definify.com
Definition 2024
uitschijnen
uitschijnen
Dutch
Verb
uitschijnen
- To imply, to let know (Flemish) or to illuminate something.
Inflection
| Inflection of uitschijnen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitschijnen | |||
| past singular | scheen uit | |||
| past participle | uitgeschenen | |||
| infinitive | uitschijnen | |||
| gerund | uitschijnen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schijn uit | scheen uit | uitschijn | uitscheen |
| 2nd person sing. (jij) | schijnt uit | scheen uit | uitschijnt | uitscheen |
| 2nd person sing. (u) | schijnt uit | scheen uit | uitschijnt | uitscheen |
| 2nd person sing. (gij) | schijnt uit | scheent uit | uitschijnt | uitscheent |
| 3rd person singular | schijnt uit | scheen uit | uitschijnt | uitscheen |
| plural | schijnen uit | schenen uit | uitschijnen | uitschenen |
| subjunctive sing.1 | schijne uit | schene uit | uitschijne | uitschene |
| subjunctive plur.1 | schijnen uit | schenen uit | uitschijnen | uitschenen |
| imperative sing. | schijn uit | |||
| imperative plur.1 | schijnt uit | |||
| participles | uitschijnend | uitgeschenen | ||
| 1) Archaic. | ||||