Definify.com
Definition 2025
usuarius
usuarius
Latin
Adjective
ūsuārius m (feminine ūsuāria, neuter ūsuārium); first/second declension
- That which is used but not possessed.
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ūsuārius | ūsuāria | ūsuārium | ūsuāriī | ūsuāriae | ūsuāria | |
| genitive | ūsuāriī | ūsuāriae | ūsuāriī | ūsuāriōrum | ūsuāriārum | ūsuāriōrum | |
| dative | ūsuāriō | ūsuāriō | ūsuāriīs | ||||
| accusative | ūsuārium | ūsuāriam | ūsuārium | ūsuāriōs | ūsuāriās | ūsuāria | |
| ablative | ūsuāriō | ūsuāriā | ūsuāriō | ūsuāriīs | |||
| vocative | ūsuārie | ūsuāria | ūsuārium | ūsuāriī | ūsuāriae | ūsuāria | |
Noun
ūsuārius m (genitive ūsuāriī); second declension
- A person with the legal rights of ūsus; a person who can use a property to which they do not have legal ownership or rights.
- (New Latin) A user.
Declension
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | ūsuārius | ūsuāriī |
| genitive | ūsuāriī ūsuārī1 |
ūsuāriōrum |
| dative | ūsuāriō | ūsuāriīs |
| accusative | ūsuārium | ūsuāriōs |
| ablative | ūsuāriō | ūsuāriīs |
| vocative | ūsuārī | ūsuāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
References
- usuarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “usuarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.