Definify.com
Definition 2024
væta
væta
See also: väta
Icelandic
Verb
væta (weak verb, third-person singular past indicative vætti, supine vætt)
- (transitive, governs the accusative) to wet, moisten, make wet
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
- Þey þey! þey þey! þaut í holti tófa,
- þurran vill hún blóði væta góm,
- eða líka einhver var að hóa
- undarlega digrum karlaróm;
- útilegumenn í Ódáðahraun
- eru kannske að smala fé á laun.
- Hush, hush, hush, hush, a vixen dashed over the hillock,
- she wants to wet her gums with blood.
- Also, someone is calling,
- with a strangely deep man’s voice;
- Outlawed men into Ódáðahraun (a wasteland in the highlands)
- are secretly herding [stolen] sheep.
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
Conjugation
væta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að væta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vætt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vætandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég væti | við vætum | present (nútíð) |
ég væti | við vætum |
| þú vætir | þið vætið | þú vætir | þið vætið | ||
| hann, hún, það vætir | þeir, þær, þau væta | hann, hún, það væti | þeir, þær, þau væti | ||
| past (þátíð) |
ég vætti | við vættum | past (þátíð) |
ég vætti | við vættum |
| þú vættir | þið vættuð | þú vættir | þið vættuð | ||
| hann, hún, það vætti | þeir, þær, þau vættu | hann, hún, það vætti | þeir, þær, þau vættu | ||
| imperative (boðháttur) |
væt (þú) | vætið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vættu | vætiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
vætast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að vætast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
væst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vætandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég vætist | við vætumst | present (nútíð) |
ég vætist | við vætumst |
| þú vætist | þið vætist | þú vætist | þið vætist | ||
| hann, hún, það vætist | þeir, þær, þau vætast | hann, hún, það vætist | þeir, þær, þau vætist | ||
| past (þátíð) |
ég vættist | við vættumst | past (þátíð) |
ég vættist | við vættumst |
| þú vættist | þið vættust | þú vættist | þið vættust | ||
| hann, hún, það vættist | þeir, þær, þau vættust | hann, hún, það vættist | þeir, þær, þau vættust | ||
| imperative (boðháttur) |
væst (þú) | vætist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| væstu | vætisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
vættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
vættur | vætt | vætt | vættir | vættar | vætt | |
| accusative (þolfall) |
vættan | vætta | vætt | vætta | vættar | vætt | |
| dative (þágufall) |
vættum | vættri | vættu | vættum | vættum | vættum | |
| genitive (eignarfall) |
vætts | vættrar | vætts | vættra | vættra | vættra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
vætti | vætta | vætta | vættu | vættu | vættu | |
| accusative (þolfall) |
vætta | vættu | vætta | vættu | vættu | vættu | |
| dative (þágufall) |
vætta | vættu | vætta | vættu | vættu | vættu | |
| genitive (eignarfall) |
vætta | vættu | vætta | vættu | vættu | vættu | |
Synonyms
- (wet): bleyta
Derived terms
Related terms
Etymology 2
From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijǭ.
Noun
væta f (genitive singular vætu, nominative plural vætur)
Declension
declension of væta
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | væta | vætan | vætur | væturnar |
| accusative | vætu | vætuna | vætur | væturnar |
| dative | vætu | vætunni | vætum | vætunum |
| genitive | vætu | vætunnar | væta | vætanna |
Synonyms
- (wetness): bleyta
Related terms
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.
Old Swedish
Etymology
From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijaną.
Verb
vǣta
Conjugation
<div class="NavFrame" width: 100%;">
Conjugation of vǣta (weak)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | vǣta | — | |||
| participle | vǣtandi, -e | vǣtter | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | vǣtir | vǣti, -e | — | vǣtti, -e | vǣtti, -e |
| þū | vǣtir | vǣti, -e | vǣt | vǣtti, -e | vǣtti, -e |
| han | vǣtir | vǣti, -e | — | vǣtti, -e | vǣtti, -e |
| vīr | vǣtum, -om | vǣtum, -om | vǣtum, -om | vǣttum, -om | vǣttum, -om |
| īr | vǣtin | vǣtin | vǣtin | vǣttin | vǣttin |
| þēr | vǣta | vǣtin | — | vǣttu, -o | vǣttin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | vǣtis | vǣtis, -es | — | vǣttis, -es | vǣttis, -es |
| þū | vǣtis | vǣtis, -es | — | vǣttis, -es | vǣttis, -es |
| han | vǣtis | vǣtis, -es | — | vǣttis, -es | vǣttis, -es |
| vīr | vǣtums, -oms | vǣtums, -oms | — | vǣttums, -oms | vǣttums, -oms |
| īr | vǣtins | vǣtins | — | vǣttins | vǣttins |
| þēr | vǣtas | vǣtins | — | vǣttus, -os | vǣttins |
Descendants
- Swedish: väta