Definify.com
Definition 2024
virða
virða
Icelandic
Verb
virða (weak verb, third-person singular past indicative virti, supine virt)
- (transitive, governs the accusative) to respect, to show respect syn.
- (transitive, governs the accusative) to value or esteem highly syn.
- (transitive, governs the accusative, pertaining to monetary value) to value syn.
Conjugation
virða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að virða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
virt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
virðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég virði | við virðum | present (nútíð) |
ég virði | við virðum |
| þú virðir | þið virðið | þú virðir | þið virðið | ||
| hann, hún, það virðir | þeir, þær, þau virða | hann, hún, það virði | þeir, þær, þau virði | ||
| past (þátíð) |
ég virti | við virtum | past (þátíð) |
ég virti | við virtum |
| þú virtir | þið virtuð | þú virtir | þið virtuð | ||
| hann, hún, það virti | þeir, þær, þau virtu | hann, hún, það virti | þeir, þær, þau virtu | ||
| imperative (boðháttur) |
virð (þú) | virðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| virtu | virðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að virðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
virst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
virðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég virðist | við virðumst | present (nútíð) |
ég virðist | við virðumst |
| þú virðist | þið virðist | þú virðist | þið virðist | ||
| hann, hún, það virðist | þeir, þær, þau virðast | hann, hún, það virðist | þeir, þær, þau virðist | ||
| past (þátíð) |
ég virtist | við virtumst | past (þátíð) |
ég virtist | við virtumst |
| þú virtist | þið virtust | þú virtist | þið virtust | ||
| hann, hún, það virtist | þeir, þær, þau virtust | hann, hún, það virtist | þeir, þær, þau virtust | ||
| imperative (boðháttur) |
virst (þú) | virðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| virstu | virðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms
- virða að vettugi
- virða ekki viðlits
- virða fyrir sér
- virða við
- virðast
- virðing