Definify.com
Definition 2024
βήρυλλος
βήρυλλος
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /βíryl̚los/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /víryl̚los/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /víɾilos/
Noun
βήρυλλος • (bḗrullos) f (genitive βηρύλλου); second declension
Inflection
Second declension of βήρυλλος, βηρύλλου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | βήρυλλος | βηρύλλω | βήρυλλοι |
Genitive | βηρύλλου | βηρύλλοιν | βηρύλλων |
Dative | βηρύλλῳ | βηρύλλοιν | βηρύλλοις |
Accusative | βήρυλλον | βηρύλλω | βηρύλλους |
Vocative | βήρυλλε | βηρύλλω | βήρυλλοι |
Derived terms
- βηρύλλιον (bērúllion)
- βηρύλλιος (bērúllios)
- βηρυλλιολίθος (bērulliolíthos)
Descendants
References
- βήρυλλος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «βήρυλλος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «βήρυλλος» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G969”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- LSJ 7th edition
Greek
Etymology
From Ancient Greek βήρυλλος (bḗrullos, “beryl”)
Noun
βήρυλλος • (víryllos) f (uncountable)
Declension
Declension of βήρυλλος (víryllos)
singular | |
---|---|
nominative | βήρυλλος |
genitive | βηρύλλου |
accusative | βήρυλλο |
vocative | βήρυλλε |