Definify.com

Definition 2024

μένω

Ancient Greek

Alternative forms

μίνω ‎(mínō) Arcadocypriot

Verb

μένω • ‎(ménō)

I stay, wait
1. (in battle) I stand fast
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 854
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 945
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.55
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.317
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.659
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 295
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.26
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 3.3.45
2. I stay where I am
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 317
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 232
  - 407 BCE, Euripides, Iphigenia in Aulis 656
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.62
  - 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 598
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.838
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 3.43
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 80
3. I lodge
  - Alciphron, Collected Works 3.5
  - 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Ep. 13
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 4.146
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 30.4.10
4. I tarry; I loiter, am idle
  - 472 BCE, Aeschylus, The Persians 796
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.45
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.666
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.570
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.4.19
5. (of things) I am lasting; I remain, stand
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 672
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 744
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.434
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 6.4
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, Sto. 339.15
  - bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
  - bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
6. (of condition) I remain
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1133b14
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1167b7
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 9
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Philip 11
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 1000
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.5
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.201
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.263
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, On the Peace 7
  - bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
  - Module:Quotations:218: attempt to compare number with nil
  - Module:Quotations:218: attempt to compare number with nil
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 12.2.8
  - 442 BCE, Sophocles, Antigone 169
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.76
7. I abide by
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 94
  - bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
8. (impersonal, with infinitive) it remains
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 435
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 733
(of persons) I await, expect
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1277
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 103
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 37
- 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 436
- 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 740
- 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Rhesus 66
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.527
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.620
- New Testament, Acts of the Apostles 20.23
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.124
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.78
1. I wait for (accusative) to (infinitive)
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 459
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 677
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 255
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.247
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.422
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 3.16
  - 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 351

Inflection

Present: μένω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μένω	μένεις	μένει	μένετον	μένετον	μένομεν	μένετε	μένουσῐ(ν)
	subjunctive	μένω	μένῃς	μένῃ	μένητον	μένητον	μένωμεν	μένητε	μένωσῐ(ν)
	optative	μένοιμῐ	μένοις	μένοι	μένοιτον	μενοίτην	μένοιμεν	μένοιτε	μένοιεν
	imperative		μένε	μενέτω	μένετον	μενέτων		μένετε	μενόντων
		active
infinitive		μένειν
participle	m	μένων
	f	μένουσᾰ
	n	μένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔμενον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμενον	ἔμενες	ἔμενε(ν)	ἐμένετον	ἐμενέτην	ἐμένομεν	ἐμένετε	ἔμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: μένεσκον (Epic, Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μένεσκον	μένεσκες	μένεσκε(ν)	μενέσκετον	μενεσκέτην	μενέσκομεν	μενέσκετε	μένεσκον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μενέω (Epic, Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μενέω	μενέεις	μενέει	μενέετον	μενέετον	μενέομεν	μενέετε	μενέουσῐ(ν)
active	optative	μενέοιμῐ	μενέοις	μενέοι	μενέοιτον	μενεοίτην	μενέοιμεν	μενέοιτε	μενέοιεν
		active
infinitive		μενέειν
participle	m	μενέων
	f	μενέουσᾰ
	n	μενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μενέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μενέω	μενέεις	μενέει	μενέετον	μενέετον	μενέομεν	μενέετε	μενέουσῐ(ν)
active	optative	μενέοιμῐ	μενέοις	μενέοι	μενέοιτον	μενεοίτην	μενέοιμεν	μενέοιτε	μενέοιεν
		active
infinitive		μενέειν
participle	m	μενέων
	f	μενέουσᾰ
	n	μενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μενῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μενῶ	μενεῖς	μενεῖ	μενεῖτον	μενεῖτον	μενοῦμεν	μενεῖτε	μενοῦσῐ(ν)
active	optative	μενοίην, μενοῖμῐ	μενοίης, μενοῖς	μενοίη, μενοῖ	μενοῖτον, μενοίητον	μενοίτην, μενοιήτην	μενοῖμεν, μενοίημεν	μενοῖτε, μενοίητε	μενοῖεν, μενοίησᾰν
		active
infinitive		μενεῖν
participle	m	μενῶν
	f	μενοῦσᾰ
	n	μενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔμεινᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμεινᾰ	ἔμεινᾰς	ἔμεινε(ν)	ἐμείνᾰτον	ἐμεινᾰ́την	ἐμείνᾰμεν	ἐμείνᾰτε	ἔμεινᾰν
	subjunctive	μείνω	μείνῃς	μείνῃ	μείνητον	μείνητον	μείνωμεν	μείνητε	μείνωσῐ(ν)
	optative	μείναιμῐ	μείνειᾰς, μείναις	μείνειε(ν), μείναι	μείναιτον	μειναίτην	μείναιμεν	μείναιτε	μείνειᾰν, μείναιεν
	imperative		μεῖνον	μεινᾰ́τω	μείνᾰτον	μεινᾰ́των		μείνᾰτε	μεινᾰ́ντων
		active
infinitive		μεῖναι
participle	m	μείνᾱς
	f	μείνᾱσᾰ
	n	μεῖνᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: μεμένηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μεμένηκᾰ	μεμένηκᾰς	μεμένηκε(ν)	μεμενήκᾰτον	μεμενήκᾰτον	μεμενήκᾰμεν	μεμενήκᾰτε	μεμενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμενήκω	μεμενήκῃς	μεμενήκῃ	μεμενήκητον	μεμενήκητον	μεμενήκωμεν	μεμενήκητε	μεμενήκωσῐ(ν)
	optative	μεμενήκοιμῐ, μεμενηκοίην	μεμενήκοις, μεμενηκοίης	μεμενήκοι, μεμενηκοίη	μεμενήκοιτον	μεμενηκοίτην	μεμενήκοιμεν	μεμενήκοιτε	μεμενήκοιεν
	imperative		μεμένηκε	μεμενηκέτω	μεμενήκετον	μεμενηκέτων		μεμενήκετε	μεμενηκόντων
		active
infinitive		μεμενηκέναι
participle	m	μεμενηκώς
	f	μεμενηκυῖᾰ
	n	μεμενηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Terms derived from μένω

δῐᾰμένω
κᾰτᾰμένω
μεναίχμης
μενεδήϊος
Μενέλᾱος
μενεπτόλεμος

μενετέον
μενετικός
μενετός
μενεφύλοπῐς
μενεχάρμης
μένημα
μενητέον
μενητικός
μενητός

ἐμμένω
ἀνᾰμένω
περιμένω
ἐπιμένω
ἀπομένω
ὑπομένω
πᾰρᾰμένω
προσμένω
σῠμμένω

Related terms

Ἀγαμέμνων ‎(Agamémnōn)
Μέμνων ‎(Mémnōn)

μίμνω ‎(mímnō)

μονή ‎(monḗ)

References

μένω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μένω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
μένω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«μένω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
μένω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G3306”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
BDAG

Greek

Etymology

From Ancient Greek μένω ‎(ménō)

Verb

μένω • ‎(méno) ‎(simple past έμεινα, passive form —)

stay, reside, live (somewhere)
δεν μένω πια εδώ (I don't live here anymore)
stay, remain (in a condition)
μένω ανύπαντρος (I remain single)
remain, be left over
δεν μένει τίποτα (there is nothing left)
fail (examination)

Conjugation

μένω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	μένω	έμενα	θα μένω	να μένω
2s	μένεις	έμενες	θα μένεις	να μένεις	μένε
3s	μένει	έμενε	θα μένει	να μένει

1p	μένουμε, μένομε	μέναμε	θα μένουμε, μένομε	να μένουμε, μένομε
2p	μένετε	μένατε	θα μένετε	να μένετε	μένετε
3p	μένουν, μένουνε	έμεναν, μέναν, μένανε	θα μένουν, μένουνε	να μένουν, μένουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	μείνω	έμεινα	θα μείνω	να μείνω
2s	μείνεις	έμεινες	θα μείνεις	να μείνεις	μείνε
3s	μείνει	έμεινε	θα μείνει	να μείνει

1p	μείνουμε, μείνομε	μείναμε	θα μείνουμε, μείνομε	να μείνουμε, μείνομε
2p	μείνετε	μείνατε	θα μείνετε	να μείνετε	μείνετε
3p	μείνουν, μείνουνε	έμειναν, μείναν, μείνανε	θα μείνουν, μείνουνε	να μείνουν, μείνουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω μείνει	είχα μείνει	θα έχω μείνει	να έχω μείνει
2s	έχεις μείνει	είχες μείνει	θα έχεις μείνει	να έχεις μείνει
3s	έχει μείνει	είχε μείνει	θα έχει μείνει	να έχει μείνει

1p	έχουμε μείνει	είχαμε μείνει	θα έχουμε μείνει	να έχουμε μείνει
2p	έχετε μείνει	είχατε μείνει	θα έχετε μείνει	να έχετε μείνει
3p	έχουν μείνει	είχαν μείνει	θα έχουν μείνει	να έχουν μείνει

	Participle:	μένοντας	Non-finite ^‡	μείνει	178, 1h

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

(reside): κατοικώ ‎(katoikó, “to inhabit, to reside permanently”)
(remain): απομένω ‎(apoméno)
(remain): παραμένω ‎(paraméno)

Derived terms

αναμένω ‎(anaméno, “to expect, to wait for”)
απομένω ‎(apoméno, “to remain, to be left”)
διαμένω ‎(diaméno, “to stay, to reside”)
επιμένω ‎(epiméno, “to insist”)

παραμένω ‎(paraméno, “to remain, to persist”)
περιμένω ‎(periméno, “to wait for, to await”)
προσμένω ‎(prosméno, “to wait patiently”)

Definify.com

Definition 2024

μένω

μένω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

References

Greek

Etymology

Verb

Conjugation

Synonyms

Derived terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results