Definify.com

Definition 2024

φεύγω

Ancient Greek

Alternative forms

φυγγάνω ‎(phungánō) Aeolic

Verb

φεύγω • ‎(pheúgō)

(intransitive) to flee, run off, go a certain direction with haste (often with prepositions)
(transitive) to flee, escape, avoid, get away from (danger or trouble)
(transitive or intransitive) to leave the country, go into exile
1. (intransitive) to be exiled, banished, driven out of the country [+ ὑπό (genitive) = by someone]
2. (intransitive, present and imperfect) to be in exile, live in banishment
(perfect) to have escaped, be safe from
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.11–12
  ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες, ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεθρον
  οἴκοι ἔσαν, πόλεμόν τε πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν·
  At that time, all the others that had fled sheer destruction
  were at home, having escaped war and the sea.
(law, chiefly present and imperfect) to be accused of a crime; often with δίκην ‎(díkēn) and genitive of the crime

Usage notes

The present and imperfect often have a conative reading: to try to get away, intend to leave.

Inflection

Future active only appears in Koine Greek, in the form ἐκφεύξω ‎(ekpheúxō).

Present: φεύγω, φεύγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεύγω	φεύγεις	φεύγει	φεύγετον	φεύγετον	φεύγομεν	φεύγετε	φεύγουσῐ(ν)
	subjunctive	φεύγω	φεύγῃς	φεύγῃ	φεύγητον	φεύγητον	φεύγωμεν	φεύγητε	φεύγωσῐ(ν)
	optative	φεύγοιμῐ	φεύγοις	φεύγοι	φεύγοιτον	φευγοίτην	φεύγοιμεν	φεύγοιτε	φεύγοιεν
	imperative		φεῦγε	φευγέτω	φεύγετον	φευγέτων		φεύγετε	φευγόντων
middle/ passive	indicative	φεύγομαι	φεύγῃ, φεύγει	φεύγεται	φεύγεσθον	φεύγεσθον	φευγόμεθᾰ	φεύγεσθε	φεύγονται
	subjunctive	φεύγωμαι	φεύγῃ	φεύγηται	φεύγησθον	φεύγησθον	φευγώμεθᾰ	φεύγησθε	φεύγωνται
	optative	φευγοίμην	φεύγοιο	φεύγοιτο	φεύγοισθον	φευγοίσθην	φευγοίμεθᾰ	φεύγοισθε	φεύγοιντο
	imperative		φεύγου	φευγέσθω	φεύγεσθον	φευγέσθων		φεύγεσθε	φευγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φεύγειν				φεύγεσθαι
participle	m	φεύγων				φευγόμενος
	f	φεύγουσᾰ				φευγομένη
	n	φεῦγον				φευγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔφευγον, ἐφευγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφευγον	ἔφευγες	ἔφευγε(ν)	ἐφεύγετον	ἐφευγέτην	ἐφεύγομεν	ἐφεύγετε	ἔφευγον
middle/ passive	indicative	ἐφευγόμην	ἐφεύγου	ἐφεύγετο	ἐφεύγεσθον	ἐφευγέσθην	ἐφευγόμεθᾰ	ἐφεύγεσθε	ἐφεύγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: φεῦγον, φευγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεῦγον	φεῦγες	φεῦγε(ν)	φεύγετον	φευγέτην	φεύγομεν	φεύγετε	φεῦγον
middle/ passive	indicative	φευγόμην	φεύγου	φεύγετο	φεύγεσθον	φευγέσθην	φευγόμε(σ)θᾰ	φεύγεσθε	φεύγοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: φεύγεσκον, φευγεσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεύγεσκον	φεύγεσκες	φεύγεσκε(ν)	φευγέσκετον	φευγεσκέτην	φευγέσκομεν	φευγέσκετε	φεύγεσκον
middle/ passive	indicative	φευγεσκόμην	φευγέσκου	φευγέσκετο	φευγέσκεσθον	φευγεσκέσθην	φευγεσκόμεθᾰ	φευγέσκεσθε	φευγέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: φεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	φεύξομαι	φεύξῃ, φεύξει	φεύξεται	φεύξεσθον	φεύξεσθον	φευξόμεθᾰ	φεύξεσθε	φεύξονται
middle	optative	φευξοίμην	φεύξοιο	φεύξοιτο	φεύξοισθον	φευξοίσθην	φευξοίμεθᾰ	φεύξοισθε	φεύξοιντο
					middle
infinitive					φεύξεσθαι
participle	m				φευξόμενος
	f				φευξομένη
	n				φευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: -φεύξω (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-φεύξω	-φεύξεις	-φεύξει	-φεύξετον	-φεύξετον	-φεύξομεν	-φεύξετε	-φεύξουσῐ(ν)
active	optative	-φεύξοιμῐ	-φεύξοις	-φεύξοι	-φεύξοιτον	-φευξοίτην	-φεύξοιμεν	-φεύξοιτε	-φεύξοιεν
		active
infinitive		-φεύξειν
participle	m	-φεύξων
	f	-φεύξουσᾰ
	n	-φεῦξον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔφῠγον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφῠγον	ἔφῠγες	ἔφῠγε(ν)	ἐφῠ́γετον	ἐφῠγέτην	ἐφῠ́γομεν	ἐφῠ́γετε	ἔφῠγον
	subjunctive	φῠ́γω	φῠ́γῃς	φῠ́γῃ	φῠ́γητον	φῠ́γητον	φῠ́γωμεν	φῠ́γητε	φῠ́γωσῐ(ν)
	optative	φῠ́γοιμῐ	φῠ́γοις	φῠ́γοι	φῠ́γοιτον	φῠγοίτην	φῠ́γοιμεν	φῠ́γοιτε	φῠ́γοιεν
	imperative		φῠ́γε	φῠγέτω	φῠ́γετον	φῠγέτων		φῠ́γετε	φῠγόντων
		active
infinitive		φῠγεῖν
participle	m	φῠγών
	f	φῠγοῦσᾰ
	n	φῠγόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: φῠ́γον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠ́γον	φῠ́γες	φῠ́γε(ν)	φῠ́γετον	φῠγέτην	φῠ́γομεν	φῠ́γετε	φῠ́γον
	subjunctive	φῠ́γω	φῠ́γῃσ(θᾰ)	φῠ́γῃ(σῐ)	φῠ́γητον	φῠ́γητον	φῠ́γωμεν	φῠ́γητε	φῠ́γωσῐ(ν)
	optative	φῠ́γοιμῐ	φῠ́γοισ(θᾰ)	φῠ́γοι	φῠγεῖτον	φῠγείτην	φῠγεῖμεν	φῠγεῖτε	φῠγεῖεν
	imperative		φῠ́γε	φῠγέτω	φῠ́γετον	φῠγέτων		φῠ́γετε	φῠγόντων
		active
infinitive		φῠγεῖν/φῠγέμεν(αι)
participle	m	φῠγών
	f	φῠγοῦσᾰ
	n	φῠγόν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: φῠ́γεσκον (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠ́γεσκον	φῠ́γεσκες	φῠ́γεσκε(ν)	φῠγέσκετον	φῠγεσκέτην	φῠγέσκομεν	φῠγέσκετε	φῠ́γεσκον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέφευγᾰ, πέφῠγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέφευγᾰ	πέφευγᾰς	πέφευγε(ν)	πεφεύγᾰτον	πεφεύγᾰτον	πεφεύγᾰμεν	πεφεύγᾰτε	πεφεύγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφεύγω	πεφεύγῃς	πεφεύγῃ	πεφεύγητον	πεφεύγητον	πεφεύγωμεν	πεφεύγητε	πεφεύγωσῐ(ν)
	optative	πεφεύγοιμῐ, πεφευγοίην	πεφεύγοις, πεφευγοίης	πεφεύγοι, πεφευγοίη	πεφεύγοιτον	πεφευγοίτην	πεφεύγοιμεν	πεφεύγοιτε	πεφεύγοιεν
	imperative		πέφευγε	πεφευγέτω	πεφεύγετον	πεφευγέτων		πεφεύγετε	πεφευγόντων
middle/ passive	indicative	πέφῠγμαι	πέφῠξαι	πέφῠκται	πέφῠχθον	πέφῠχθον	πεφῠ́γμεθᾰ	πέφῠχθε	πεφῠ́γᾰται
	subjunctive	πεφῠγμένος ὦ	πεφῠγμένος ᾖς	πεφῠγμένος ᾖ	πεφῠγμένω ἦτον	πεφῠγμένω ἦτον	πεφῠγμένοι ὦμεν	πεφῠγμένοι ἦτε	πεφῠγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφῠγμένος εἴην	πεφῠγμένος εἴης	πεφῠγμένος εἴη	πεφῠγμένοι εἴητον/εἶτον	πεφῠγμένω εἰήτην/εἴτην	πεφῠγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφῠγμένοι εἴητε/εἶτε	πεφῠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέφῠξο	πεφῠ́χθω	πέφῠχθον	πεφῠ́χθων		πέφῠχθε	πεφῠ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφευγέναι				πέφῠχθαι
participle	m	πεφευγώς, πεφυζώς				πεφῠγμένος
	f	πεφευγυῖᾰ				πεφῠγμένη
	n	πεφευγός				πεφῠγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

(to flee, be accused): διώκω ‎(diṓkō, “to pursue, accuse”)

Derived terms

with prepositional prefixes
- ἀναφεύγω ‎(anapheúgō)
- ἀποφεύγω ‎(apopheúgō)
- διαφεύγω ‎(diapheúgō)
- διεκφεύγω ‎(diekpheúgō)
- ἐκφεύγω ‎(ekpheúgō)
- καταφεύγω ‎(katapheúgō)
- περιφεύγω ‎(peripheúgō)
- προφεύγω ‎(propheúgō)
- προκαταφεύγω ‎(prokatapheúgō)
- προσφεύγω ‎(prospheúgō)
- συμφεύγω ‎(sumpheúgō)
- ὑπεκφεύγω ‎(hupekpheúgō)
- ὑπεκπροφεύγω ‎(hupekpropheúgō)
- ὑποφεύγω ‎(hupopheúgō)
suffixed
- φευκτέος ‎(pheuktéos)
- φευκτός ‎(pheuktós)
- φύγαδε ‎(phúgade)
- φύγδην ‎(phúgdēn)}}
- φυγή ‎(phugḗ)
  - ἀναφυγή ‎(anaphugḗ)
  - ἀποφυγή ‎(apophugḗ)
  - διαφυγή ‎(diaphugḗ)
  - ἐκφυγή ‎(ekphugḗ)
  - καταφυγή ‎(kataphugḗ)
- φυκτός ‎(phuktós)
  - ἄφυκτος ‎(áphuktos)

Related terms

ἀειφυγίᾱ ‎(aeiphugíā)
φυγαδεύω ‎(phugadeúō)

φυγάς ‎(phugás)
φυγομαχέω ‎(phugomakhéō)

φύζᾰ ‎(phúza)

References

φεύγω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

φεύγω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φεύγω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«φεύγω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«φεύγω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
φεύγω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5343”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Etymology

From Ancient Greek φεύγω ‎(pheúgō), from Proto-Hellenic *pʰéugō, from Proto-Indo-European *bʰewg-.

Verb

φεύγω • ‎(févgo) ‎(simple past έφυγα)

(transitive, intransitive) leave, depart, go

πότε φεύγει;‎ ― póte févgei? ― when does it leave?

Το πλοίο φεύγει από τον Πειραιά.‎ ― To ploío févgei apó ton Peiraiá. ― The boat leaves from Piraeus.

Conjugation

φεύγω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	φεύγω	έφευγα	θα φεύγω	να φεύγω
2s	φεύγεις	έφευγες	θα φεύγεις	να φεύγεις	φεύγε, φεύγα
3s	φεύγει	έφευγε	θα φεύγει	να φεύγει

1p	φεύγουμε, φεύγομε	φεύγαμε	θα φεύγουμε, φεύγομε	να φεύγουμε, φεύγομε
2p	φεύγετε	φεύγατε	θα φεύγετε	να φεύγετε	φεύγετε
3p	φεύγουν, φεύγουνε	έφευγαν, φεύγαν, φεύγανε	θα φεύγουν, φεύγουνε	να φεύγουν, φεύγουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	φύγω	έφυγα	θα φύγω	να φύγω
2s	φύγεις	έφυγες	θα φύγεις	να φύγεις	φύγε, φεύγα
3s	φύγει	έφυγε	θα φύγει	να φύγει

1p	φύγουμε, φύγομε	φύγαμε	θα φύγουμε, φύγομε	να φύγουμε, φύγομε
2p	φύγετε	φύγατε	θα φύγετε	να φύγετε	φύγετε, φευγάτε
3p	φύγουν, φύγουνε	έφυγαν, φύγαν, φύγανε	θα φύγουν, φύγουνε	να φύγουν, φύγουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω φύγει	είχα φύγει	θα έχω φύγει	να έχω φύγει
2s	έχεις φύγει	είχες φύγει	θα έχεις φύγει	να έχεις φύγει
3s	έχει φύγει	είχε φύγει	θα έχει φύγει	να έχει φύγει

1p	έχουμε φύγει	είχαμε φύγει	θα έχουμε φύγει	να έχουμε φύγει
2p	έχετε φύγει	είχατε φύγει	θα έχετε φύγει	να έχετε φύγει
3p	έχουν φύγει	είχαν φύγει	θα έχουν φύγει	να έχουν φύγει

	Participle:	φεύγοντας	Non-finite ^‡	φύγει	228, 1h

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

αναχωρώ ‎(anachoró)

Definify.com

Definition 2024

φεύγω

φεύγω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Usage notes

Inflection

Antonyms

Derived terms

Related terms

References

Greek

Etymology

Verb

Conjugation

Synonyms

See also

Etymology

Pronunciation

Similar Results