Definify.com
Definition 2025
отлучаться
отлучаться
Russian
Verb
отлуча́ться • (otlučátʹsja) impf (perfective отлучи́ться)
Conjugation
Conjugation of отлуча́ться (class 1a imperfective reflexive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | отлуча́ться otlučátʹsja |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | отлуча́ющийся otlučájuščijsja |
отлуча́вшийся otlučávšijsja |
| passive | — | — |
| adverbial | отлуча́ясь otlučájasʹ |
отлуча́вшись otlučávšisʹ |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | отлуча́юсь otlučájusʹ |
бу́ду отлуча́ться búdu otlučátʹsja |
| 2nd singular (ты) | отлуча́ешься otlučáješʹsja |
бу́дешь отлуча́ться búdešʹ otlučátʹsja |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | отлуча́ется otlučájetsja |
бу́дет отлуча́ться búdet otlučátʹsja |
| 1st plural (мы) | отлуча́емся otlučájemsja |
бу́дем отлуча́ться búdem otlučátʹsja |
| 2nd plural (вы) | отлуча́етесь otlučájetesʹ |
бу́дете отлуча́ться búdete otlučátʹsja |
| 3rd plural (они́) | отлуча́ются otlučájutsja |
бу́дут отлуча́ться búdut otlučátʹsja |
| imperative | singular | plural |
| отлуча́йся otlučájsja |
отлуча́йтесь otlučájtesʹ |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | отлуча́лся otlučálsja |
отлуча́лись otlučálisʹ |
| feminine (я/ты/она́) | отлуча́лась otlučálasʹ |
|
| neuter (оно́) | отлуча́лось otlučálosʹ |
|