Definify.com
Definition 2025
разговорить
разговорить
Russian
Verb
разговори́ть • (razgovorítʹ) pf
- (colloquial) to get talking
- (colloquial) dissuade
- (colloquial) to cause/get to speak more easily/fluently
Conjugation
Conjugation of разговори́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | разговори́ть razgovorítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | разговори́вший razgovorívšij |
| passive | — | разговорённый razgovorjónnyj |
| adverbial | — | разговори́в razgovorív, разговори́вши razgovorívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | разговорю́ razgovorjú |
| 2nd singular (ты) | — | разговори́шь razgovoríšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | разговори́т razgovorít |
| 1st plural (мы) | — | разговори́м razgovorím |
| 2nd plural (вы) | — | разговори́те razgovoríte |
| 3rd plural (они́) | — | разговоря́т razgovorját |
| imperative | singular | plural |
| разговори́ razgovorí |
разговори́те razgovoríte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | разговори́л razgovoríl |
разговори́ли razgovoríli |
| feminine (я/ты/она́) | разговори́ла razgovoríla |
|
| neuter (оно́) | разговори́ло razgovorílo |
|
Derived terms
- разговори́ться (razgovorítʹsja)
Related terms
- разгово́р (razgovór)
- разгово́рный (razgovórnyj), разгово́рник (razgovórnik)
- разгово́рчивый (razgovórčivyj), разгово́рчивность (razgovórčivnostʹ)
- разгова́ривать (razgovárivatʹ)
- говори́ть impf (govorítʹ), сказа́ть pf (skazátʹ)