Definify.com
Definition 2025
укоренить
укоренить
Russian
Verb
укорени́ть • (ukorenítʹ) pf (imperfective укореня́ть)
- to implant
Conjugation
Conjugation of укорени́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | укорени́ть ukorenítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | укорени́вший ukorenívšij |
| passive | — | укоренённый ukorenjónnyj |
| adverbial | — | укорени́в ukorenív, укорени́вши ukorenívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | укореню́ ukorenjú |
| 2nd singular (ты) | — | укорени́шь ukoreníšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | укорени́т ukorenít |
| 1st plural (мы) | — | укорени́м ukorením |
| 2nd plural (вы) | — | укорени́те ukoreníte |
| 3rd plural (они́) | — | укореня́т ukorenját |
| imperative | singular | plural |
| укорени́ ukorení |
укорени́те ukoreníte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | укорени́л ukoreníl |
укорени́ли ukoreníli |
| feminine (я/ты/она́) | укорени́ла ukoreníla |
|
| neuter (оно́) | укорени́ло ukorenílo |
|
Derived terms
- укореня́ться impf (ukorenjátʹsja), укорени́ться pf (ukorenítʹsja)
- укорене́ние (ukorenénije)
- укорени́вшийся (ukorenívšijsja)