Definify.com
Definition 2025
ընդոստիմ
ընդոստիմ
Old Armenian
Verb
ընդոստիմ • (əndostim)
- Alternative form of ընդոստնում (əndostnum)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | ընդոստել, ընդոստիլ* (əndostel, əndostil*) | participle | ընդոստեցեալ, ընդոստեալ (əndostecʿeal, əndosteal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ընդոստեց- (əndostecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդոստիմ (əndostim) | ընդոստիս (əndostis) | ընդոստի (əndosti) | ընդոստիմք (əndostimkʿ) | ընդոստիք (əndostikʿ) | ընդոստին (əndostin) | |
| imperfect | ընդոստէի (əndostēi) | ընդոստէիր (əndostēir) | ընդոստէր, ընդոստիւր (əndostēr, əndostiwr) | ընդոստէաք (əndostēakʿ) | ընդոստէիք (əndostēikʿ) | ընդոստէին (əndostēin) | |
| aorist | ընդոստեցայ (əndostecʿay) | ընդոստեցար (əndostecʿar) | ընդոստեցաւ (əndostecʿaw) | ընդոստեցաք (əndostecʿakʿ) | ընդոստեցայք (əndostecʿaykʿ) | ընդոստեցան (əndostecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդոստիցիմ (əndosticʿim) | ընդոստիցիս (əndosticʿis) | ընդոստիցի (əndosticʿi) | ընդոստիցիմք (əndosticʿimkʿ) | ընդոստիցիք (əndosticʿikʿ) | ընդոստիցին (əndosticʿin) | |
| aorist | ընդոստեցայց (əndostecʿaycʿ) | ընդոստեսցիս (əndostescʿis) | ընդոստեսցի (əndostescʿi) | ընդոստեսցուք (əndostescʿukʿ) | ընդոստեսջիք (əndostesǰikʿ) | ընդոստեսցին (əndostescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ընդոստեա՛ց (əndosteácʿ) | — | — | ընդոստեցարո՛ւք (əndostecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | ընդոստեսջի՛ր (əndostesǰír) | — | — | ընդոստեսջի՛ք (əndostesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ընդոստիր (mí əndostir) | — | — | մի՛ ընդոստիք (mí əndostikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||