Definify.com
Definition 2024
ընդոստչիմ
ընդոստչիմ
Old Armenian
Verb
ընդոստչիմ • (əndostčʿim)
- Alternative form of ընդոստնում (əndostnum)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | ընդոստչել, ընդոստչիլ* (əndostčʿel, əndostčʿil*) | participle | ընդոստուցեալ (əndostucʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | ընդոստուցանեմ (əndostucʿanem) | aorist stem | ընդոստե- (əndoste-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդոստչիմ (əndostčʿim) | ընդոստչիս (əndostčʿis) | ընդոստչի (əndostčʿi) | ընդոստչիմք (əndostčʿimkʿ) | ընդոստչիք (əndostčʿikʿ) | ընդոստչին (əndostčʿin) | |
| imperfect | ընդոստչէի (əndostčʿēi) | ընդոստչէիր (əndostčʿēir) | ընդոստչէր, ընդոստչիւր (əndostčʿēr, əndostčʿiwr) | ընդոստչէաք (əndostčʿēakʿ) | ընդոստչէիք (əndostčʿēikʿ) | ընդոստչէին (əndostčʿēin) | |
| aorist | ընդոստեայ (əndosteay) | ընդոստեար (əndostear) | ընդոստեաւ (əndosteaw) | ընդոստեաք (əndosteakʿ) | ընդոստեայք (əndosteaykʿ) | ընդոստեան (əndostean) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդոստչիցիմ (əndostčʿicʿim) | ընդոստչիցիս (əndostčʿicʿis) | ընդոստչիցի (əndostčʿicʿi) | ընդոստչիցիմք (əndostčʿicʿimkʿ) | ընդոստչիցիք (əndostčʿicʿikʿ) | ընդոստչիցին (əndostčʿicʿin) | |
| aorist | ընդոստեայց (əndosteaycʿ) | ընդոստիցես (əndosticʿes) | ընդոստիցէ (əndosticʿē) | ընդոստիցուք (əndosticʿukʿ) | ընդոստիջիք (əndostiǰikʿ) | ընդոստիցեն (əndosticʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ընդոստի՛ր (əndostír) | — | — | ընդոստերո՛ւք (əndosterúkʿ) | — | |
| cohortative | — | ընդոստիջի՛ր (əndostiǰír) | — | — | ընդոստիջի՛ք (əndostiǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ընդոստչիր (mí əndostčʿir) | — | — | մի՛ ընդոստչիք (mí əndostčʿikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||