Definition 2024
կռչել
կռչել
Old Armenian
Verb
կռչել • (kṙčʿel)
- infinitive of կռչեմ (kṙčʿem)
Declension
o-type
| |
singular (uncountable) |
| nominative |
կռչել (kṙčʿel)
|
| genitive |
կռչելոյ (kṙčʿeloy)
|
| dative |
կռչելոյ (kṙčʿeloy)
|
| accusative |
կռչել (kṙčʿel)
|
| ablative |
կռչելոյ (kṙčʿeloy)
|
| instrumental |
կռչելով (kṙčʿelov)
|
| locative |
կռչել (kṙčʿel)
|
