Definify.com
Definition 2024
կռչեմ
կռչեմ
Old Armenian
Verb
կռչեմ • (kṙčʿem) (aorist indicative կռչեցի)
Conjugation
active
| infinitive | կռչել (kṙčʿel) | participle | կռչեցեալ, կռչեալ (kṙčʿecʿeal, kṙčʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | կռչեց- (kṙčʿecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կռչեմ (kṙčʿem) | կռչես (kṙčʿes) | կռչէ (kṙčʿē) | կռչեմք (kṙčʿemkʿ) | կռչէք (kṙčʿēkʿ) | կռչեն (kṙčʿen) | |
| imperfect | կռչէի, կռչեի* (kṙčʿēi, kṙčʿei*) | կռչէիր, կռչեիր* (kṙčʿēir, kṙčʿeir*) | կռչէր (kṙčʿēr) | կռչէաք, կռչեաք* (kṙčʿēakʿ, kṙčʿeakʿ*) | կռչէիք, կռչեիք* (kṙčʿēikʿ, kṙčʿeikʿ*) | կռչէին, կռչեին* (kṙčʿēin, kṙčʿein*) | |
| aorist | կռչեցի (kṙčʿecʿi) | կռչեցեր (kṙčʿecʿer) | կռչեաց (kṙčʿeacʿ) | կռչեցաք (kṙčʿecʿakʿ) | կռչեցէք, կռչեցիք (kṙčʿecʿēkʿ, kṙčʿecʿikʿ) | կռչեցին (kṙčʿecʿin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կռչիցեմ (kṙčʿicʿem) | կռչիցես (kṙčʿicʿes) | կռչիցէ (kṙčʿicʿē) | կռչիցեմք (kṙčʿicʿemkʿ) | կռչիցէք (kṙčʿicʿēkʿ) | կռչիցեն (kṙčʿicʿen) | |
| aorist | կռչեցից (kṙčʿecʿicʿ) | կռչեսցես (kṙčʿescʿes) | կռչեսցէ (kṙčʿescʿē) | կռչեսցուք (kṙčʿescʿukʿ) | կռչեսջիք (kṙčʿesǰikʿ) | կռչեսցեն (kṙčʿescʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | կռչեա՛ (kṙčʿeá) | — | — | կռչեցէ՛ք (kṙčʿecʿḗkʿ) | — | |
| cohortative | — | կռչեսջի՛ր (kṙčʿesǰír) | — | — | կռչեսջի՛ք (kṙčʿesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ կռչեր (mí kṙčʿer) | — | — | մի՛ կռչէք (mí kṙčʿēkʿ) | — | |
| *rare | |||||||
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “կռչեմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy