Definify.com
Definition 2024
պարտիմ
պարտիմ
See also: պարտեմ
Old Armenian
Verb
պարտիմ • (partim)
- to owe, to contract debts, to become indebted, to be bound
- to be obliged, beholden to
- ought, must
- mediopassive of պարտեմ (partem)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | պարտել, պարտիլ* (partel, partil*) | participle | պարտեցեալ (partecʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | պարտեց- (partecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | պարտիմ (partim) | պարտիս (partis) | պարտի (parti) | պարտիմք (partimkʿ) | պարտիք (partikʿ) | պարտին (partin) | |
| imperfect | պարտէի (partēi) | պարտէիր (partēir) | պարտէր (partēr) | պարտէաք (partēakʿ) | պարտէիք (partēikʿ) | պարտէին (partēin) | |
| aorist | — (—) | — (—) | — (—) | — (—) | — (—) | — (—) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | պարտիցիմ (particʿim) | պարտիցիս (particʿis) | պարտիցի (particʿi) | պարտիցիմք (particʿimkʿ) | պարտիցիք (particʿikʿ) | պարտիցին (particʿin) | |
| aorist | պարտեցայց (partecʿaycʿ) | պարտեսցիս (partescʿis) | պարտեսցի (partescʿi) | — (—) | — (—) | — (—) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | — (—) | — | — | — | — | |
| cohortative | — | — (—) | — | — | — (—) | — | |
| prohibitive | — | — (—) | — | — | — (—) | — | |
| the verb is defective the conjugation of the related verb պարտիմ (partim, “to lose”) is not defective; see it in պարտեմ (partem) | |||||||
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “պարտիմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy