Definify.com

Definition 2024


पस्त्य

पस्त्य

Sanskrit

Noun

पस्त्य (pastyá) n

  1. stall, stable (as the back-building?)

Declension

Neuter a-stem declension of पस्त्य
Nom. sg. पस्त्यम् (pastyam)
Gen. sg. पस्त्यस्य (pastyasya)
Singular Dual Plural
Nominative पस्त्यम् (pastyam) पस्त्ये (pastye) पस्त्यानि (pastyāni)
Vocative पस्त्य (pastya) पस्त्ये (pastye) पस्त्यानि (pastyāni)
Accusative पस्त्यम् (pastyam) पस्त्ये (pastye) पस्त्यानि (pastyāni)
Instrumental पस्त्येन (pastyena) पस्त्याभ्याम् (pastyābhyām) पस्त्यैः (pastyaiḥ)
Dative पस्त्या (pastyā) पस्त्याभ्याम् (pastyābhyām) पस्त्येभ्यः (pastyebhyaḥ)
Ablative पस्त्यात् (pastyāt) पस्त्याभ्याम् (pastyābhyām) पस्त्येभ्यः (pastyebhyaḥ)
Genitive पस्त्यस्य (pastyasya) पस्त्ययोः (pastyayoḥ) पस्त्यानाम् (pastyānām)
Locative पस्त्ये (pastye) पस्त्ययोः (pastyayoḥ) पस्त्येषु (pastyeṣu)

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0612
  • Mayrhofer, Manfred (1996) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen (in German), volume II, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 111
  • Mallory, J. P.; Adams, D. Q., editors (1997) Encyclopedia of Indo-European culture, London, Chicago: Fitzroy Dearborn Publishers, page 204b
  • Martirosyan, Hrach (2010), “hast”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 390
  • Kroonen, Guus (2013), “*fastu-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, page 138