Definify.com
Definition 2024
बुद्धि
बुद्धि
Hindi
Noun
बुद्धि • (buddhi) f (Urdu spelling بدھی)
- intelligence
- उकसी बुद्धि की हीनता बहुत प्रकट है।
- His lack of intelligence is very apparent.
Synonyms
Derived terms
- बुद्धिमान् (buddhi-mān, “intelligent”)
References
- Bahri, Hardev (1989), “बुद्धि”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons
- Platts, John T. A dictionary of Urdu, Classical Hindi, and English Oxford. 1884.
Sanskrit
Noun
बुद्धि • (buddhi) f
- intelligence, the power of forming and retaining conceptions and general notions
- reason
- intellect
- mind
- discernment, judgment
Declension
| Feminine i-stem declension of बुद्धि | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | बुद्धिः (buddhiḥ) | ||
| Gen. sg. | बुद्ध्याः / बुद्धेः (buddhyāḥ / buddheḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | बुद्धिः (buddhiḥ) | बुद्धी (buddhī) | बुद्धयः (buddhayaḥ) |
| Vocative | बुद्धे (buddhe) | बुद्धी (buddhī) | बुद्धयः (buddhayaḥ) |
| Accusative | बुद्धिम् (buddhim) | बुद्धी (buddhī) | बुद्धीः (buddhīḥ) |
| Instrumental | बुद्ध्या (buddhyā) | बुद्धिभ्याम् (buddhibhyām) | बुद्धिभिः (buddhibhiḥ) |
| Dative | बुद्ध्यै / बुद्धये (buddhyai / buddhaye) | बुद्धिभ्याम् (buddhibhyām) | बुद्धिभ्यः (buddhibhyaḥ) |
| Ablative | बुद्ध्याः / बुद्धेः (buddhyāḥ / buddheḥ) | बुद्धिभ्याम् (buddhibhyām) | बुद्धिभ्यः (buddhibhyaḥ) |
| Genitive | बुद्ध्याः / बुद्धेः (buddhyāḥ / buddheḥ) | बुद्ध्योः (buddhyoḥ) | बुद्धीनाम् (buddhīnām) |
| Locative | बुद्ध्याम् / बुद्धौ (buddhyām / buddhau) | बुद्ध्योः (buddhyoḥ) | बुद्धिषु (buddhiṣu) |
References
- Cappeller, Carl 1891: A Sanskrit-English dictionary, Strassburg.
- Monier-Williams, Monier 1899: Sanskrit-English Dictionary, Oxford.